De laatste uurtjes...

Nu zit het mijn vakantie er helaas echt bijna op. Ik zit weer in Quito, waar ik gisteravond ben aangekomen. In de stromende regen. Ik wilde naar het spotgoedkope hotel "Lafayette" waar ik al eerder had geslapen, maar dat was vol. Geen zin om verder te zoeken ben ik het dichtsbijzijnde hotel maar binnengestapt. 4 keer zo duur, maar boeiuh. Het was een prachtig hotel, en een mooie kamer. Vandaag heb ik hier wat laatste inkopen gedaan, en ik kom net terug van wederom een heerlijke maaltijd in El Pobre Diablo.

Mijn verjaardag is een heel leuke dag geworden. Iedereen nog bedankt voor de felicitaties! :) De tour die nog voor me geregeld was bleek snorkelen te zijn. In een klein bootje met een kleine groep over enorme golven naar een eilandje gevaren, en daar hebben we een tijdje lekker kunnen snorkelen. Het zicht was niet zo heel best maar toch was er genoeg te zien.

Ik heb de middag, en de avond van mijn verjaardag doorgebracht met Mark en Marcine, het Engelse stel. Ik heb nog nooit zulke rasreizigers ontmoet. Deze mensen hadden heel hun leven in het teken van reizen gesteld. Ze hebben 5 jaar geleden hun huis verkocht, baan opgezegd, en alles wat niet verkocht kon worden opgeslagen in containers en sindsdien hebben ze de wijde wereld doorgetrokken. Ze hebben o.a. al 2 wereldreizen achter de rug, op de Harley dwars door Europa gecrosst, heel Amerika doorkruist per trein, een flink aantal maanden in Nieuw Zeeland gewoond, waar ze als gids hebben gewerkt, op safari geweest in Afrika, en nu was dan Zuid-Amerika aan de beurt. Ze kwamen alleen in Engeland terug om te werken, als het geld echt op was. Het appartement waar ze de afgelopen tijd even in hebben gewoond hadden ze enkele maanden geleden opgezegd. Net hadden ze te horen gekregen dat het nog voor minstens 6 maanden aan anderen verhuurd was, dus de kans was groot dat ze zo lang nog lekker bleven doorreizen. Fascinerende en erg sympathieke mensen, het klikte goed. Samen hebben we zo´n beetje alle bars van Puerto Ayora afgelopen, verhalen uitgewisseld (al viel mijn reiservaring bij de hunne in het niet) en flink gelachen over bepaalde mensen uit de groep op de Queen of Galapagos. Zoals Anna, de oude zeurbejaarde die zelfs de gids, die toch behoorlijk geduldig was, tot totale wanhoop heeft gebracht. Het was werkelijk een naar en vermoeiend mens, maar achteraf gaf ze genoeg reden om te lachen. Maar ja, als je het over de duivel hebt... daar kwam ze opeens langs de bar lopen! We wenkten haar naar binnen maar ze leek aan te voelen dat we het net over haar hadden gehad, want ze wilde niks drinken, en ze was snel weer weg...

Toen ook Mark en Marcine aftaaiden, ging ik nog even door. In de enige bar die nog open was heb ik lekker doorgedronken van de cuba libres, en leuke dronkemansgesprekken met allerlei mensen gevoerd. Ging werkelijk nergens over, maar leuk was het wel. Heb ook nog het gastenboek volgekrabbeld, geen idee wat ik er in heb gezet... :D Ik had de volgende morgen wel een redelijke houten kop. Maar na de reis per taxi naar het busstation, per bus naar het kanaal, met de ferry naar het eiland Baltra, weer bus naar het vliegveld, het vliegtuig naar Quito via Guayaquil, en tenslotte de taxi naar het hotel was ik wel weer opgeknapt. ;)

Over een klein uurtje ga ik richting vliegveld, en dan hoop ik jullie allemaal in Nederland weer te zien! Het was een fantastische vakantie, veel gezien, gedaan, ontmoet en meegemaakt, en ik vond het leuk om mijn verhalen hier te vertellen. Bedankt voor jullie aandacht en de leuke comments!

Hasta la vista!