De eerste dag
Door: Lennart
Blijf op de hoogte en volg Lennart
13 Oktober 2007 | Ecuador, Quito
Hallo allemaal,
Hier al het eerste bericht uit Ecuador. Na een lange reis ben ik hier gisteren pas rond half 12 locale tijd aangekomen. Dit was veel later dan gepland. De vlucht ging op zich goed. Van Amsterdam naar Madrid zat ik tussen de gezinnetjes met jengelende kinderen. Zij moesten ook nog verder, maar als ik zag hoe vervelend ze nu al waren had ik medelijden met de ouders. In het vliegtuig naar Quito zat ik vooral tussen de Ecuadorianen en Spanjaarden. Ik bleek als een van de enigen meters beenruimte te hebben want voor mij was geen stoel. Dat was best lekker maar had ook nadelen, doordat het vlak bij de toiletten was en iedereen de plek voor mijn benen als wachtruimte gebruikte. Halverwege de reis kreeg de spaanse dame naast me ook nog eens last van haar buik, dus ze moest om het kwartier opstaan. Van slapen kwam dus niet zo veel. Ik had dus tijd om een beetje de zenuwen te krijgen: dat spaans was toch wel verdomde moeilijk te verstaan en als ik me wilde uitdrukken viel ik maar noodgedwongen terug op frans, wat niet echt begrepen werd. En dan een maand in mijn eentje door een onbekend land reizen... pfoe! Maar langzamerhand overwon het positieve het toch weer, en ik kreeg steeds meer zin.
Voor ik het wist waren we bij Quito. De landing werd ingezet, fasten your seatbelts, want het was nogal zwaar weer. Er was een camera gemonteerd op de staart van het vliegtuig, maar daar was bijna niks door te zien aangezien we in een keiharde sneeuwstorm bleken te zitten: bijna het hele beeld was bedekt door ijs dat dikker en dikker werd. Nou zaten we natuurlijk nog wel op een redelijke hoogte en ligt Quito ook best hoog, maar toch zag ik liever andere beelden. De piloot of de verkeerstoren blijkbaar ook, wat plotseling werd het landingsgestel weer ingetrokken en klommen we weer. Er werd alleen in het Spaans omgeroepen wat er gebeurde, en ik ving eigenlijk alleen de woorden Quito en Guyaquil op. Ik vermoedde dat we uit zouden wijken naar Guyaquil en dat werd inderdaad door de dame naast me bevestigd. Helaas werd er niks gezegd over hoe dan in Quito te komen. Guyaquil is niet een heel aantrekkelijke stad volgens mijn reisgids, want groot, loeiwarm, chaotisch en vrij crimineel, en veel is er niet te beleven, dus liever ging ik naar Quito. Zelfs de stewardessen konden me echter niks vertellen: "We don´t know anything, please ask the ground crew."
Op de grond kregen we een of ander vaag transferpasje waarmee we op een vliegtuig naar Quito konden stappen. Eerst de bagage uitchecken, maar dat bleek de eerste grote geduldsproef te zijn. Bijna bang dat mijn bagage er niet zou zijn, kwam na uren wachten tussen de meute passagiers toch eindelijk mijn rugzak aanrollen. Snel in de rij staan voor de transfer. Het was niet bemoedigend om te zien dat 4 van de 5 vluchten naar Quito geannuleerd waren omdat het vliegveld dicht zou zijn wegens het weer. Maar er bleek wel een speciale vlucht gearrangeerd te worden die rond 7 uur zou vertrekken. De rij daarvoor was echter kilometers lang, en er leek niks te gebeuren. Toen ook nog bleek dat er veel te weinig plaats in het vliegtuig zou zijn, begon ik toch te overwegen om maar hier te blijven en een hotel te gaan zoeken. Ik kwam echter in contact met 2 Nederlanders, die ook naar Quito moesten en uiteindelijk ben ik toch maar in de rij blijven staan. Om 9 uur zou er een vlucht gaan. Opeens ging de rij wel snel en een half uurtje later hadden we een boarding pass. Wat gegeten in een fastfoodzaak op het vliegveld, en daarna maar aan de dubbele espresso´s want wakker blijven was toch wel een opgave. Het was inmiddels half 8 locale tijd, dat is dus half 3 ´s nachts NL-se tijd, ik was al bijna 24 uur op.
Eindelijk werd de boarding room geopend, maar de communicatie was bereslecht. Er bleek dat we helemaal niet mee mochten met de vlucht van 9 uur, we moesten op een andere wachten die 10 uur zou gaan. D´Oh! De vlucht van 9 uur bleek voor Ecuadoreanen te zijn, maar die had ook vertraging. Ik dacht dat zij wel gewend zouden zijn aan wachten en chaos maar ze begonnen met morren, en uiteindelijk ontaarde het in massaal klappen en boegeroep. Het luchthavenpersoneel hield zich benauwd op, achter een afgesloten deur.
Kwart over tien steeg ons vliegtuig eindelijk op, met naast ons drieen en enkele spanjaarden een grote groep duitsers en een groep britten. Het was maar 20 minuutjes vliegen maar ik heb mijn ogen niet opengehouden. Gelukkig ging deze keer het bagage ophalen wel snel. Ik nam afscheid van mijn 2 tijdelijke reisgenoten, en ging een taxi zoeken. Ik kreeg een deja vu gevoel, want weer kwam er een taxichauffeur op me af die me in een of andere zwarte auto wilde proppen. No way! Ik had in Madagascar mijn les wel geleerd dus heb ik voor de officiele taxi gekozen (alhoewel de andere taxi wel "door de politie goedgekeurd" was, en "very very cheap", maar hoe goedkoop zei hij niet). De gele taxi was wel okay en de prijs ook.
Rond middernacht zat ik eindelijk in mijn hotel, het Vienna Internacional. De kamer was mooi, met een goed bed en een balkon (de eerste muffe kamer met alleen een raampje op een bedompte afgesloten patio had ik toch maar afgewezen). Ik was inmiddels 28 uur op met maar minimale hazeslaapjes, dus ik viel snel in coma. Om 10 uur werd ik wakker, ontbeten in een restaurantje met echt Ecuadoreaanse chaos (ik kreeg eerst mijn gebakken ei, moest om brood vragen, had thee besteld maar kreeg koffie, en toen ik al bijna klaar was kwam opeens ook nog ananassap) maar ik vond het allemaal prima en ben de stad gaan verkennen.
Het oude gedeelte van Quito bestaat uit heel veel kerken, kathedralen en kloosters, met prachtige architechtuur. Het viel me op hoe opgeruimd de stad is, nergens vuil op de straten, en maar relatief weinig bedelaars. De lucht is vrij dun en ijl, maar gelukkig wordt het gebrek aan zuurstof ruimschoots aangevuld met de nodige smog.
Tot zover even mijn eerste ervaringen, toch weer een flink verhaal geworden.
Hasta luego!
Leonardo.
PS: verzoekje aan de mensen van TillyQ die dit lezen: ik blijk niet alle adressen bij me te hebben, en ik twijfel over de juistheid van een paar. Zou iemand van jullie dit door kunnen sturen naar de missende / verkeerd geadresseerde personen (iig Bart) en me even een mailtje sturen met de complete lijst?
Hier al het eerste bericht uit Ecuador. Na een lange reis ben ik hier gisteren pas rond half 12 locale tijd aangekomen. Dit was veel later dan gepland. De vlucht ging op zich goed. Van Amsterdam naar Madrid zat ik tussen de gezinnetjes met jengelende kinderen. Zij moesten ook nog verder, maar als ik zag hoe vervelend ze nu al waren had ik medelijden met de ouders. In het vliegtuig naar Quito zat ik vooral tussen de Ecuadorianen en Spanjaarden. Ik bleek als een van de enigen meters beenruimte te hebben want voor mij was geen stoel. Dat was best lekker maar had ook nadelen, doordat het vlak bij de toiletten was en iedereen de plek voor mijn benen als wachtruimte gebruikte. Halverwege de reis kreeg de spaanse dame naast me ook nog eens last van haar buik, dus ze moest om het kwartier opstaan. Van slapen kwam dus niet zo veel. Ik had dus tijd om een beetje de zenuwen te krijgen: dat spaans was toch wel verdomde moeilijk te verstaan en als ik me wilde uitdrukken viel ik maar noodgedwongen terug op frans, wat niet echt begrepen werd. En dan een maand in mijn eentje door een onbekend land reizen... pfoe! Maar langzamerhand overwon het positieve het toch weer, en ik kreeg steeds meer zin.
Voor ik het wist waren we bij Quito. De landing werd ingezet, fasten your seatbelts, want het was nogal zwaar weer. Er was een camera gemonteerd op de staart van het vliegtuig, maar daar was bijna niks door te zien aangezien we in een keiharde sneeuwstorm bleken te zitten: bijna het hele beeld was bedekt door ijs dat dikker en dikker werd. Nou zaten we natuurlijk nog wel op een redelijke hoogte en ligt Quito ook best hoog, maar toch zag ik liever andere beelden. De piloot of de verkeerstoren blijkbaar ook, wat plotseling werd het landingsgestel weer ingetrokken en klommen we weer. Er werd alleen in het Spaans omgeroepen wat er gebeurde, en ik ving eigenlijk alleen de woorden Quito en Guyaquil op. Ik vermoedde dat we uit zouden wijken naar Guyaquil en dat werd inderdaad door de dame naast me bevestigd. Helaas werd er niks gezegd over hoe dan in Quito te komen. Guyaquil is niet een heel aantrekkelijke stad volgens mijn reisgids, want groot, loeiwarm, chaotisch en vrij crimineel, en veel is er niet te beleven, dus liever ging ik naar Quito. Zelfs de stewardessen konden me echter niks vertellen: "We don´t know anything, please ask the ground crew."
Op de grond kregen we een of ander vaag transferpasje waarmee we op een vliegtuig naar Quito konden stappen. Eerst de bagage uitchecken, maar dat bleek de eerste grote geduldsproef te zijn. Bijna bang dat mijn bagage er niet zou zijn, kwam na uren wachten tussen de meute passagiers toch eindelijk mijn rugzak aanrollen. Snel in de rij staan voor de transfer. Het was niet bemoedigend om te zien dat 4 van de 5 vluchten naar Quito geannuleerd waren omdat het vliegveld dicht zou zijn wegens het weer. Maar er bleek wel een speciale vlucht gearrangeerd te worden die rond 7 uur zou vertrekken. De rij daarvoor was echter kilometers lang, en er leek niks te gebeuren. Toen ook nog bleek dat er veel te weinig plaats in het vliegtuig zou zijn, begon ik toch te overwegen om maar hier te blijven en een hotel te gaan zoeken. Ik kwam echter in contact met 2 Nederlanders, die ook naar Quito moesten en uiteindelijk ben ik toch maar in de rij blijven staan. Om 9 uur zou er een vlucht gaan. Opeens ging de rij wel snel en een half uurtje later hadden we een boarding pass. Wat gegeten in een fastfoodzaak op het vliegveld, en daarna maar aan de dubbele espresso´s want wakker blijven was toch wel een opgave. Het was inmiddels half 8 locale tijd, dat is dus half 3 ´s nachts NL-se tijd, ik was al bijna 24 uur op.
Eindelijk werd de boarding room geopend, maar de communicatie was bereslecht. Er bleek dat we helemaal niet mee mochten met de vlucht van 9 uur, we moesten op een andere wachten die 10 uur zou gaan. D´Oh! De vlucht van 9 uur bleek voor Ecuadoreanen te zijn, maar die had ook vertraging. Ik dacht dat zij wel gewend zouden zijn aan wachten en chaos maar ze begonnen met morren, en uiteindelijk ontaarde het in massaal klappen en boegeroep. Het luchthavenpersoneel hield zich benauwd op, achter een afgesloten deur.
Kwart over tien steeg ons vliegtuig eindelijk op, met naast ons drieen en enkele spanjaarden een grote groep duitsers en een groep britten. Het was maar 20 minuutjes vliegen maar ik heb mijn ogen niet opengehouden. Gelukkig ging deze keer het bagage ophalen wel snel. Ik nam afscheid van mijn 2 tijdelijke reisgenoten, en ging een taxi zoeken. Ik kreeg een deja vu gevoel, want weer kwam er een taxichauffeur op me af die me in een of andere zwarte auto wilde proppen. No way! Ik had in Madagascar mijn les wel geleerd dus heb ik voor de officiele taxi gekozen (alhoewel de andere taxi wel "door de politie goedgekeurd" was, en "very very cheap", maar hoe goedkoop zei hij niet). De gele taxi was wel okay en de prijs ook.
Rond middernacht zat ik eindelijk in mijn hotel, het Vienna Internacional. De kamer was mooi, met een goed bed en een balkon (de eerste muffe kamer met alleen een raampje op een bedompte afgesloten patio had ik toch maar afgewezen). Ik was inmiddels 28 uur op met maar minimale hazeslaapjes, dus ik viel snel in coma. Om 10 uur werd ik wakker, ontbeten in een restaurantje met echt Ecuadoreaanse chaos (ik kreeg eerst mijn gebakken ei, moest om brood vragen, had thee besteld maar kreeg koffie, en toen ik al bijna klaar was kwam opeens ook nog ananassap) maar ik vond het allemaal prima en ben de stad gaan verkennen.
Het oude gedeelte van Quito bestaat uit heel veel kerken, kathedralen en kloosters, met prachtige architechtuur. Het viel me op hoe opgeruimd de stad is, nergens vuil op de straten, en maar relatief weinig bedelaars. De lucht is vrij dun en ijl, maar gelukkig wordt het gebrek aan zuurstof ruimschoots aangevuld met de nodige smog.
Tot zover even mijn eerste ervaringen, toch weer een flink verhaal geworden.
Hasta luego!
Leonardo.
PS: verzoekje aan de mensen van TillyQ die dit lezen: ik blijk niet alle adressen bij me te hebben, en ik twijfel over de juistheid van een paar. Zou iemand van jullie dit door kunnen sturen naar de missende / verkeerd geadresseerde personen (iig Bart) en me even een mailtje sturen met de complete lijst?
-
13 Oktober 2007 - 20:50
Sieben:
lennardius,
mooie story kan me helemaal voorstellen hoe het daar is;.... je moet wel fotos regelen kan ik even kijken hoe het daar is..... veel plezier.... -
13 Oktober 2007 - 21:44
Lapinours:
Zijn blij dat je eindelijk op de bestemming bent aangekomen. Was me het reisje wel! Gelukkig ben je nu een beetje bijgeslapen en met dat spaans komt het wel in orde. Als je je verstaanbaar moet maken, leer je sneller dan je denkt.
Jammer dat Ringo net weg is, maar die zal hopelijk vanavond ook nog wel zijn e-mail checken. Geniet van Quito, vergeet niet om foto's te maken. We zien uit naar je volgende verslag. G+dp -
13 Oktober 2007 - 22:38
(g)ringo:
Ola!
Je schrijft weer erg leuk, dat is toch wel een talent! Mooi om te lezen die vertragingsellende, zoiets is vooral leuk als het allemaal achter de rug is. Hoor graag meer van je, en rust goed uit.
Groet, Jorik -
14 Oktober 2007 - 19:35
Jkva:
Wat een avontuur, en dat alleen nog maar op de heenreis! Veel plezier daar :) En wat Sieben zegt over de foto's sluit ik me bij aan. -
15 Oktober 2007 - 06:48
Tonio:
Hoi Leonardo,
Wat een geweldig verhaal! Als je het programmeren ooit even beu bent, kun je altijd nog voor een reisblad een artikel gaan schrijven. Ik kijk uit naar het vervolg. En naar de foto's uiteraard. Ben zeer benieuwd. Nog veel plezier toegewenst. Groet, Tonio -
15 Oktober 2007 - 07:41
Liesbeth:
Hey Lennart,
Jeetje wat een drama start van je reis zeg! Maar je bent gelijk weer een ervaring rijker.... Goed om te horen dat je veilig bent aangekomen! Have fun!
Groetjes Liesbeth -
15 Oktober 2007 - 09:23
Knutzels:
Hoi Lenn, je verhalen zijn zo leuk, die mogen meer mensen lezen. Is het goed dat ik je link aan mijn weblog? -
16 Oktober 2007 - 13:50
Lianne:
He Len, Zo ben je er weer op uit! Dat wist ik helemaal niet! Maar Ga zeker je verhalen volgen net zoals bij je reis naar Madagascar! In elk geval heel erg veel plezier! Groetjes Lianne en Arjen -
17 Oktober 2007 - 09:06
Jose:
¡ Hola Leonardo!
Wat een spannend begin zeg, verheug me nu al op de rest van je reisverhalen.
Heel veel plezier!!! -
17 Oktober 2007 - 11:17
Merinos:
Hee Lenny!
Lekker man, een maandje reizen door Equador. Heb je ook contact met andere reizigers daar van waarbenjijnu? En met de locals, op couchsurfing bijvoorbeeld? Ik heb zelf goede ervaringen met hospitality.org of -org oid, mensen willen je graag hun stad, dorp, land, laten zien. Anyway. Mijn pauze is weer bijna voorbij, ik stort me maar weer op mijn werk... veel plezier daar!
Groetjes Merijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
